Janteloven^[1], toplumsal uyumu, eşitliği ve alçakgönüllülüğü vurgulayan; bireysel sivrilmeyi, gösterişi ve övünmeyi hoş karşılamayan bir yaşam ve düşünce biçimini ifade eder. İskandinav toplumlarında mütevazı, sade yaşamın, düşük gösteriş ve yüksek eşitlik idealinin temelinde bu normların etkisinin olduğu kabul edilir. Janteloven (veya Jante Yasası), İskandinav ülkelerinde (özellikle Danimarka, Norveç ve İsveç’te) kişisel başarı ve bireysel öne çıkmanın hoş görülmediği, alçakgönüllülük ve toplumsal eşitliğin yüceltildiği sosyal bir normlar bütünüdür. 1933’te Aksel Sandemose’nin bir romanında on kural olarak formüle edilen Janteloven özetle şunu der: 

• Özel olduğunu sanma.

• Bizden iyi, zeki, önemli veya üstün olduğunu düşünme.

• Bir konuda iyi olduğunu ya da başkalarına bir şey öğretebileceğini varsayma.

Bu 3 ilke, Janteloven’un aşağıdaki 10 ana kuralından türemiştir:

1. Özel olduğunu düşünme.

2. Bizden iyi olduğunu düşünme.

3. Bizden daha zeki olduğunu düşünme.

4. Kendini bizden üstün sanma.

5. Bizden daha fazla bildiğini düşünme.

6. Bizden daha önemli olduğunu düşünme.

7. Bir şeyde iyi olduğunu düşünme.

8. Bizimle alay etme.

9. Kimsenin seni umursadığını sanma.

10. Bize bir şey öğretebileceğini düşünme

Bu kültürel yaklaşım, İskandinav ülkelerinde övünçten uzak, mütevazı ve eşitlikçi bir toplumsal düzenin temel öğelerindendir.

^[1] Janteloven kelimesi Norveççe ve Danca kökenli olup, “Jante Yasası” anlamına gelir. Etimolojik olarak iki öğeden oluşur: “Jante” ve “loven.” “Jante”, Danimarkalı-Norveçli yazar Aksel Sandemose’nin 1933’teki romanında hayali bir kasaba adı olarak geçer ve toplumun kurallarını temsil eder. “Loven” ise bu dillerde “yasa” veya “kanun” anlamındadır.