Birbirinden ayırmadan genellikle "eğitim ve öğretim" (kısaca "eğitim-öğretim") olarak kullanılan deyim içindeki iki bileşenden birisincisi olan eğitim (eski dilde terbiye), kişinin üyesi olduğu canlı ve cansız tüm varlıklar bütünü ile uyum (harmoni) içinde -zarar vermeden ve zarar görmeden- yaşamını sürdürebilmesi için sahip olması gereken temel tutum ve davranışları kazanması sürecidir.

Öğretim (eski dilde "talim") ise, kişilerin kendilerinin farkedecekleri bilgi-beceri ihtiyaçlarını, kendi öğrenme profillerine¹ en uygun yollarla öğrenmeleri ve böylece keşfedip zevkine varacakları öğrenebilme yeteneklerini kullanarak, ömür boyu karşılaşacakları sorunları çözebilmeleri için kendilerine –yine kendi istekleri uyarınca- yol gösterilmesi sürecidir..Ref. BNGV

Bkz. Öğretim https://www.kavrammutfagi.com/kavram/ogretim

(¹) Öğrenme profili deyimiyle öğrenme stili ve çoklu zeka profili kastediliyor. (Bkz. http://www.kigep.org.tr > Site Haritası > Testler)

Türkçe’de (eski) : terbiye > rübüv -Arapça isim- 1) Besleyip büyütme, beslenip büyütülme, 2) Eğitim, 3) Görgü, 4) Alıştırma

Türkçe’de (yeni) : eğmek fiilinden isim

Yabancı Dilde : education (İng., Fr.) >Latince dücere = yol göstermek, edücare =  ayakta durdurmak, yetiştirmek.  (duke, duchess, ducat, conduct, induct vb sözcükler aynı Latince kökten gelmekte olup, aynı zamanda öğretim (talim) sözcüğünü de içermektedir. ) Ref. https://www.wikiwand.com/en/Education

Teorik Olarak : Belli bir konuda, bir bilgi ve bilim dalında yetiştirme ve geliştirme, 2) Çocuk ve gençlerin toplum yaşayışında yerlerini almaları için gerekli bilgi, beceri ve anlayışları elde etmelerine, kişiliklerini geliştirmelerine yardım etme.

Uygulamada : Kişinin belirli bir kişilik tipine uygun olarak şekillendirilmesi ile ileride karşılaşacağı varsayılan sorunları çözebilmesi için gerekli olacağı düşünülen cevaplarının öğretilmesi.

Kavramsal olarak bir sorun yoktur. Kişilerin, hangi bilgi, beceri ve kişilik özelliklerine yönelik olarak şekillenmesinde yol gösterici olunacağı konusunda bir emredicilik bulunmamaktadır.

Uygulamada ise “belirli bir insan tipi”ne ihtiyaç olduğu, bunun ideal insan tipi olduğu, eğitimin de bunu gerçekleştirme süreci olduğu kabulünden yola çıkılmaktadır. Teorik ve uygulamadaki kavramlar çok benzer gibi olmasına rağmen, bu kabul nedeniyle tamamen ayrılmaktadırlar. İdeal insan tipini gerçekleştirme süreci ister istemez “koşullandırma” denilen yöntemi beraberinde getirmekte ve böylece kişinin, kendi karar vereceği yolda kendisine yol gösterilmesi (edücare) ideali sona ermektedir.