(Bülent Aksoy'dan alınan yorumdur. Admin) "Kavram Mutfağı'ndaki son kelime... "Negatif mutluluk" olarak karşılanmış  Almanca Schadenfreude.  Almanca kelimenin dile getirdiği anlamı karşılamakta çok zayıf kalmış. Habis kelimesi daha kuvvetli, mesela "habisçe sevinç"  olabilirdi belki, ama "habisçe zevk" daha  iyi.    Bence Türkçe karşılık aranmaması gereken bir kelime bu. Yanlış bir tutum. Nitekim, İngilizcede hiçbir karşılık aranmamış,  Almanca kökenli bir kelime olarak kullanılıyor.   Öte yandan  "mutluluk" yerine "sevinç, sevinç duymak, zevk alma" dense daha uygun olabilirdi. Mutluluk, saadet daha uzun süreli, bütün bir ömrü kapsayan bir duygu olsa gerek.  Ama mesele bu  da değil.  Bazı özel kelimeler, terimler  Avrupa dillerinde, hangi dilden gelirse gelsin, olduğu gibi kullanılır, alıcı dilde karşılık aranmaz. Sui generis, prima donna, Mensch, oxymoron, paradigma  gibi.   Schadenfreude kelimesini Türk basınında ilk kez tanıtan kişi hukukçu Prof.  Hüseyin Hatemi olmuştu.  1999 depreminden hemen sonra. Fikri zikri malum bir  gazete (belki de birkaç gazete)  bu büyük depremden adeta sevinç duymuştu. "Din yolundan ayrılmış bir ülke" olduğumuz için Allah bize cezalandırmıştı! Buydu duyulan sevincin sebebi. Hüseyin Hatemi bu Almanca kelimeyi tanıtarak tasvir etmişti bu çevrenin ruh halini.  Bir katkı. Aynı anlama gelen bir kelime eski Yunancada var:  epicharikaky.  Epichairekakia (epi, üstüne;   chara, sevinç; kakon, kötülük, şer. İlk kez Aristoteles kullanmış.   Bu kelime sadece bu iki dilde bulunuyor. İnsan ruhunun derinliklerine  en çok inebilmiş  bir millet (Almanların) ile insan zihninin en derin tabakalarına inebilmiş bir toplumun (Eski Yunanların) dilinde kullanılmış olması çok dikkate değer doğrusu... "