Kavramın orijinal Kaynağı ; "Ringelmann etkisi" , basitçe bir gruptaki eleman sayısı arttıkça her elemanın katkısının azalmasını ifade eder. Örneğin ip çekme müsabakasında her yeni eleman kendisinin etkisinin azaldığını düşünerek daha az dikkat ve emek sarf eder.

Fransız ziraat mühendisi ( 1861-1931 )  Maximilian Ringelmann şunu keşfetti: Bir grup erkeğe halat çektirip her birinin harcadığı gücü ölçtü. Ortalamada, birlikte halat çeken iki kişi, tek başlarına çekerken harcadıkları gücün sadece % 93’ünü, üç kişi çekerken % 85’ini, sekiz kişi birlikte halat çekerken de ancak % 49’unu harcıyordu.

Ringelmann, bir gruba daha fazla insan eklendikçe, grubun genellikle giderek daha verimsiz hâle geldiğini ve sonuçta grup çalışmasının ve ekip katılımının güvenilir bir şekilde üyeler adına artan çabaya yol açtığı fikrini ihlal ettiğini keşfetti.

Sosyal aylaklık kavramı şu şekilde ele alınabilir. Etrafımızda olan insanların varlığı bize kendimizi rahat verdiği hissettirdiği anlarda, bu kalabalık insan topluluğu içinde yok olmak yani araya kaynamak olarak bilinmektedir. 

Bir organizasyonda birden fazla kişi aynı işi yapıyor ve veriler ortalaması alınmış bir şekilde sunuluyorsa mutlaka bir birey sosyal aylaklık konumuna girecektir. Bireysel bir şekilde performansımızın değerlendirilmeyeceğini bildiğiniz anlarda sosyal aylaklık ortaya çıkmaktadır. Birçok kişi içinde yani topluluk içinde değerlendirildiğiniz zaman fark edilmemenizin verdiği bir rahatlık söz konusu olmaktadır.