Kolektif zekâ (CI), birçok bireyin iş birliği, kolektif çabaları ve rekabetinden ortaya çıkan ve fikir birliği içinde karar vermede ortaya çıkan paylaşımlı zekâ veya grup zekasıdır. Bu terim sosyobiyoloji, siyaset bilimi dahilinde ve kitlesel eş düzey incelemesi ve kitle kaynaklı uygulamalar bağlamında ortaya çıkmaktadır. Oylama sistemleri, sosyal medya ve kitlesel aktiviteyi ölçmenin diğer araçları gibi fikir birliği, sosyal sermaye ve formalizm (biçimcilik) içerebilir.[1] Kolektif IQ, kolektif zekâ terimi ile sıklıkla birbirinin yerine kullanılmasına rağmen, kolektif zekanın bir ölçüsüdür. Kolektif zekâ, bakteri ve hayvanlara da atfedilmiştir.[2]

Aralarındaki sinerjiden ortaya çıkan bir özellik olarak anlaşılabilir: 1) veri - bilgi - tecrübe; 2) yazılım - donanım; ve 3) tek başına hareket eden bu üç unsurdan daha iyi kararlar alınması için tam zamanında bilgi üretmek için sürekli olarak geribildirim ile öğrenen bireyler (yeni iç görülere ve tanınmış otoritelere sahip olanlar);[1][3] veya daha dar bir şekilde insanlar ve bilgi işleme metotları arasında ortaya çıkan bir özellik olarak; [4] Bu kolektif zeka kavramı Norman Lee Johnson tarafından "simbiyotik zeka" olarak adlandırılmaktadır.[5] Bu kavram sosyoloji, iş, bilgisayar bilimi ve kitle iletişiminde kullanılmaktadır: bilim kurguda da görülmektedir. Pierre Lévy kolektif zekayı, “Evrensel olarak dağıtılmış, sürekli geliştirilmiş, gerçek zamanlı olarak koordine edilmiş ve becerilerin etkili bir şekilde harekete geçirilmesiyle elde edilen bir zekâ biçimidir. Bu tanıma aşağıdaki vazgeçilmez özelliği ekleyeceğim: Kolektif zekanın temeli ve amacı, fetişleştirilmiş veya hipostatize edilmiş topluluklar kültünden ziyade bireylerin karşılıklı olarak tanınması ve zenginleştirilmesidir." [6] Araştırmacı Pierre Lévy ve Derrick de Kerckhove'a göre, ağa bağlı Bilgi iletişim teknolojilerinin insan etkileşimlerinin kapsamını aynı anda genişleterek sosyal bilgi havuzunu geliştirme kapasitesini ifade etmektedir.[7][8] Geoff Mulgan tarafından 2006 yılından itibaren bir dizi ders ve raporda [9] ve işlevsel unsurlar (gözlem, tahmin, yaratıcılık, yargı vb.), öğrenme döngüleri ve organizasyon biçimleri açısından herhangi bir düşünme sistemini analiz etmek için bir çerçeve öneren Big Mind [10] kitabında daha geniş bir tanım sağlanmıştır. Amaç, bir şehrin, işletmenin, STK'nın veya parlamentonun kolektif zekasını teşhis etmenin ve iyileştirmenin bir yolunu sağlamaktı.

Kolektif zekâ, tecrübe ve gücün bireyden kolektife kaymasına güçlü bir şekilde katkıda bulunmaktadır. Eric S. Raymond (1998) ve JC Herz'e (2005) göre, açık kaynak istihbaratı sonunda şirketler içinde geliştirilen tescilli yazılımlar tarafından üretilen bilgilerden daha üstün sonuçlar üretecektir (Flew 2008). Medya teorisyeni Henry Jenkins, kolektif zekayı yakınsama kültürü ile ilgili 'alternatif bir medya gücü kaynağı' olarak görür. Eğitime ve insanların örgün öğrenme ortamları dışında tecrübe kültürlerine katılmayı öğrenme biçimine dikkat çeker. Henry Jenkins, kolektif zekâ yoluyla öğrenmeye düşman kalırken 'özerk problem çözücüleri ve kendi kendine yeten öğrenenleri' destekleyen okulları eleştirmektedir.[11] Hem Pierre Lévy (2007) hem de Henry Jenkins (2008), kolektif zekanın demokratikleşme için önemli olduğu iddiasını desteklemektedir. Çünkü tecrübeye dayalı kültürle bağlantılıdır ve kolektif fikir paylaşımıyla sürdürülür ve böylece farklı toplumun daha iyi anlaşılmasına katkıda bulunur.

Genel bireysel zekâ için g faktörüne (g) benzer şekilde, kolektif zekanın yeni bir bilimsel anlayışı, bir grubun çok çeşitli görevleri yerine getirme yeteneğini gösteren gruplar için genel bir kolektif zekâ faktörü c faktörünü çıkarmayı amaçlamaktadır.[12] Tanımı, operasyonelleştirme ve istatistiksel yöntemler g'den türetilmiştir. Benzer şekilde, “g” IQ kavramı ile oldukça ilişkili olduğu için,[13][14] kolektif zekanın bu ölçümü, skor kendi başına bir bölüm olmasa da gruplar için zekâ katsayısı (Grup- IQ) olarak yorumlanabilir. C ve tahmin edilebilir geçerliliğin nedenleri de araştırılmaktadır.

Kolektif zeka fikrini etkileyen yazarlar arasında Francis Galton, Douglas Hofstadter (1979), Peter Russell (1983), Tom Atlee (1993), Pierre Lévy (1994), Howard Bloom (1995), Francis Heylighen (1995), Douglas Engelbart, Louis Rosenberg, Cliff Joslyn, Ron Dembo, Gottfried Mayer - Kress (2003), Geoff Mulgan bulunmaktadır.

Ayrıca bkz. https://www.hypermind.com/en/intelligence-supercollective/ 

Kolektif Zeka, Birleşik Zeka veya Birleşik Akıl olarak da kullanılmaktadır.

Metindeki Referanslar:

1.  Suran, Shweta; Pattanaik, Vishwajeet; Draheim, Dirk (5 February 2020). "Frameworks for Collective Intelligence: A Systematic Literature Review". ACM Computing Surveys. 53 (1): 14:1–14:36. doi:10.1145/3368986. S2CID 211040820.
2. ^ Ngoc Thanh Nguyen (25 July 2011). Transactions on Computational Collective Intelligence III. Springer. pp. 63, 69. ISBN 978-3-642-19967-7. Retrieved 11 June 2013.
3. ^ Glenn, Jerome C. Collective Intelligence – One of the Next Big Things, Futura 4/2009, Finnish Society for Futures Studies, Helsinki, Finland
4. ^ Glenn, Jerome C. Chapter 5, 2008 State of the Future. The Millennium Project, Washington, DC 2008
5. ^ Norman Lee Johnson, Collective Science site Archived 6 October 2011 at the Wayback Machine
6. ^ Levy, Pierre (10 December 1999). Collective Intelligence. Basic Books. p. 14. ISBN 978-0-7382-0261-7. OCLC 249995946.
7. ^ Flew 2008, p. 21.
8. ^ Lévy, Pierre; Farley, Art; Lollini, Massimo (31 December 2019). "Collective Intelligence, the Future of Internet and the IEML: Interview to Pierre Lévy by Art Farley and Massimo Lollini". Humanist Studies & the Digital Age. 6 (1): 5–31. doi:10.5399/uo/hsda.6.1.2. ISSN 2158-3846. Archived from the original on 1 January 2020. Retrieved 29 March 2020.
9. ^ lecture series in Adelaide on 'Collective Intelligence about Collective Intelligence and http://www.thinkers.sa.gov.au/images/Mulgan_Final_Report.pdf
10. ^ Mulgan, Geoff (2017). Big Mind: How Collective Intelligence Can Change Our World. Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-8851-1.
11. ^ Jenkins, Henry (2006). "Conclusion". Convergence Culture: Where Old and New Media Collide. NYU Press. p. 259. ISBN 978-0-8147-4307-2.
12. ^ Jump up to:^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u} Woolley, Anita Williams; Chabris, Christopher F.; Pentland, Alex; Hashmi, Nada; Malone, Thomas W. (29 October 2010). "Evidence for a Collective Intelligence Factor in the Performance of Human Groups". Science. 330 (6004): 686–688. Bibcode:2010Sci...330..686W. doi:10.1126/science.1193147. PMID 20929725. S2CID 74579.
13. ^ Jump up to:^a b Jensen, Arthur, R. (1992). "Understanding g in terms of information processing". Educational Psychology Review. 4 (3): 271–308. doi:10.1007/bf01417874. S2CID 54739564.
14. ^ Jump up to:^a b c d Jensen, Arthur, R. (1998). The g factor: The science of mental ability. Praeger. ISBN 978-0-275-96103-9.