İlk kez Rus psikolog Bluma Zeigarnik tarafından ortaya atılmış bir kavramdır. 1920'lerin ortalarında Zeigarnik ve arkadaşları akşam yemeği için restorana giderler. Restoranda siparişlerini alan garsonun hafızasından çok etkilenirler. Garson en küçük ayrıntıyı bile hiçbir şeyi yazmadan hatırlayabilmektedir. Restorandan ayrıldıktan sonra Zeigarnik ceketini unuttuğunu fark eder. Siparişlerini alan garsonu bulur ve ceketini sorar. Ancak garson onu hatırlayamamaktadır. Zeigarnik ve arkadaşlarını hesaplarını ödedikten sonra zihninden silmiştir. Bu olay Zeigarnik'i düşünmeye sevk eder ve yaptığı araştırma beynin çalışma mekanizması hakkında ona önemli ipuçları verir. 

Zeigarnik tamamlanmamış veya yarım kalmış/kesintiye uğramış işlerin ve etkinliklerin tamamlananlara göre daha net hatırlandığını öne sürer. Tamamlanmamış yaşantılarda doygunluğa ulaşma söz konusu değildir. Yaşantının tamamlanması için rahatlamanın gerçekleşmesi, doymuşluğun elde edilmesi ve sonuca gidilmesi gerekir. Dolayısıyla sonlandırılmamış/bitirilmemiş işler zihni daha çok meşgul eder.

Ref. https://en.wikipedia.org/wiki/Zeigarnik_effect